Bizim Türkeli

Nerdesin AZAPAY! Kara yerde misin, mavi gökte misin, yerle gök arasında bir kızıl çilede inisin? Ulu yurdumuzun dağlarında çiçekler yirmi iki kez ölüp yir- mi iki kez dirildi. Ve biz kaç yüz yıllık ölüm uykusundan bir dahi ölmemecesine dirildik. Hani bir er gelip; «ÇIK EY YÜZBİN MIZRAĞIMIZ» demişti ya... Ne yüz- bin mızrağı; beşyüz bin sinede cümle pusatlardan güçlü be beşyüz bin yürek vuruyor şimdi. Yıl 1951 değil Azapay. Sen iyi bilirsin ki, bir yerde bir gök bayrak düşse, başka bir yerde bir albayrak kalkar. Ha al bayrak, ha gök bayrak. Yâni kıyamet kopana dek bizim bayraklarımız inmez. Kusura kalma Azapay. Ben o gün çok küçüktüm. O buzlu yerde atın sürç- müştü ya .. Irkımın en soylu düşlerini ipe vermiştiler ya... Ben o zaman çok küçüktüm. Zayıftım. Gök bayrağı kaldırmaya gelemedim. Büyüklerim de ne tu- haftı busen? Küçücük akhm, küçücük bedenim el verse de sana gelecek olsam, iyi biliyorum ki beni kollarımdan tutarak geriye savuracaklar, «Nene gerek otur oturduğun yer

Orkun 28. Sayısıdan (Nisan 1951) alınmıştır. Tabii Durumu: Ağrı ilinin merkezini teşkil eden Karaköse kasabası Batıdan Eleşkirt, Doğudan Diyadin ve Doğubeyazit, Güneyden Tutak ve Patnos, Kuzeyden Tuzluca, Kağızman ve Kuzey batıdan ise Sarıkamış ile çevrili vasi bir ovadır. Bütün mülhakat ise; Doğudan İran ve Rus toprakları devlet hududu, Kuzeyden Kars, Batıdan Erzurum, Batı güneyden Muş ve güneyde ise Van vilayeti hudutları ile çevrilidir. Karaköse, İran-Trabzon transit şosesine güzergâhlık yapmakla birinci istasyon vazifesini de görür. Murat, Körçay ve Taşlıçay ile Şeryan isimli şehri dört taraftan saran büyük sayılabilecek suları vardır. 1650 metre irtifada bulunan kasaba yazları çok sıcak kışları ise uzun ve 45 dereceyi sıfırın altında bulacak kadar da soğuk yapar. Kasaba dört mahalleden mürekkeptir. 1950 nüfus sayısı 10.013 kişi iç ve 47521 kişi merkeze bağlı köyleri iledir. İktisadi Durumu: Kasabanın iktisadiyatı tarım ve hayvancılıkla kaimdir. Yaz aylarına münhas

Beni buraya gömün, Buraya gömün dostlar. Ne çıkar bir parçacık, Mezarım olmuşsa dar... Bağrına bassın, bugün, Bir zamanlar üstünde, Alınteri dökerek, Çalıştığım topraklar... Yeşilken başka güzel, Başka güzel sarıyken, Rüzgârların önünde, Sürüklenen yapraklar . Yağmuru damla damla, Güneşi çizgi çizgi, İçerek sarhoş oldu, Saçlarımdaki aklar... Ölüm kirpiklerimin, Arasında bir dünya, Bu dünyanın içine Gider bütün sokaklar. Mustafa Kayabek